میکروسگمنتیشن (Microsegmentation): این فناوری با تقسیم‌بندی شبکه به بخش‌های کوچکتر، امنیت را افزایش می‌دهد و اجازه می‌دهد هر بخش از شبکه به‌طور مستقل تحت نظارت و محافظت قرار گیرد. هوش مصنوعی در امنیت شبکه: هوش مصنوعی می‌تواند به شناسایی تهدیدات ناشناخته، پیش‌بینی رفتار حملات، و خودکارسازی پاسخ‌ها به تهدیدات کمک کند. این فناوری همچنین دقت تشخیص تهدیدات و کاهش خطاهای انسانی را افزایش می‌دهد. فایروال‌های نسل جدید (NGFW): فایروال‌های نسل جدید از تکنیک‌های پیشرفته‌تری مانند تحلیل عمیق بسته‌ها، کنترل برنامه‌ها، و سیستم‌های تشخیص و پیشگیری از نفوذ (IPS) برای مقابله با حملات پیچیده استفاده می‌کنند. رمزنگاری کوانتومی (Quantum Cryptography): رمزنگاری کوانتومی امنیت داده‌ها را در برابر حملات سایبری با استفاده از قوانین فیزیک کوانتومی تضمین می‌کند. این فناوری از ویژگی‌های ذرات کوانتومی برای ایجاد کلیدهای رمزنگاری استفاده می‌کند که به‌راحتی قابل شکستن توسط کامپیوترهای کوانتومی نیست. سیستم‌های تشخیص و پیشگیری از نفوذ (IDS/IPS): این سیستم‌ها به‌طور مداوم ترافیک شبکه را بررسی کرده و از نفوذ به شبکه جلوگیری می‌کنند. IDS فقط هشدار می‌دهد در حالی که IPS تهدیدات را شناسایی و مسدود می‌کند. SD-WAN در امنیت شبکه: SD-WAN شبکه‌های گسترده را با استفاده از نرم‌افزار مدیریت می‌کند و امنیت را از طریق ویژگی‌هایی مانند رمزنگاری ترافیک، تقسیم‌بندی شبکه و بهینه‌سازی ترافیک ارائه می‌دهد. بلاکچین در امنیت شبکه: بلاکچین با ساختار غیرمتمرکز خود امنیت داده‌ها را افزایش می‌دهد و از دستکاری یا تغییر داده‌ها جلوگیری می‌کند. این فناوری در مدیریت هویت دیجیتال و حفاظت از داده‌ها بسیار مفید است. مدیریت دسترسی به شبکه (NAC): NAC برای کنترل دقیق دسترسی کاربران و دستگاه‌ها به منابع شبکه و محافظت از آن‌ها در برابر تهدیدات داخلی و خارجی استفاده می‌شود. این ۱۰ فناوری به‌طور کلی بر نوآوری و پیشرفت‌های جدید در زمینه امنیت شبکه تأکید دارند و به سازمان‌ها کمک می‌کنند تا تهدیدات سایبری را پیش از وقوع شناسایی و مدیریت کنند.