مهندسی اجتماعی یکی از روش‌های غیرمستقیم برای دستیابی به اطلاعات محرمانه یا دسترسی به منابع محدود است. در این فرایند، افراد با استفاده از روانشناسی، عواطف و رفتارهای انسانی سعی می‌کنند تا قربانیان را فریب دهند و اطلاعات حساس را بدست آورند. در واقع، مهندسی اجتماعی بر اساس بهره‌برداری از ضعف‌های روانی و اجتماعی افراد به منظور رسیدن به اهداف خود عمل می‌کند. تکنیک‌های مهندسی اجتماعی: مهندسان اجتماعی از روش‌های مختلفی برای انجام حملات خود استفاده می‌کنند که می‌توانند شامل فریبکاری، تهدید، و حتی ایجاد اعتماد باشد. مهم‌ترین تکنیک‌ها شامل: 1-فیشینگ (Phishing): ارسال ایمیل‌ها، پیامک‌ها یا صفحات وب جعلی به افراد برای فریب آن‌ها به منظور استخراج اطلاعات حساس مانند کلمات عبور یا اطلاعات بانکی. 2-ویشینگ (Vishing): تماس تلفنی از طرف فردی که خود را به عنوان یکی از کارمندان سازمان معرفی می‌کند و درخواست اطلاعات از فرد می‌کند. جعل هویت (Impersonation): در این روش، حمله‌کننده خود را به عنوان فردی معتبر از یک سازمان یا شخص مورد اعتماد معرفی می‌کند و سعی می‌کند اطلاعات حساس را از فرد هدف بدست آورد. جمع‌آوری اطلاعات (Information Gathering): حمله‌کنندگان اطلاعات زیادی از منابع عمومی (مانند رسانه‌های اجتماعی) جمع‌آوری می‌کنند تا به هدف خود برسند. تهدید و فشار (Threat and Coercion): استفاده از تهدید برای فشار آوردن به فرد و گرفتن اطلاعات از او. مهندسی اجتماعی در کجا به کار می‌رود؟ مهندسی اجتماعی در تست نفوذ (Penetration Testing) به طور گسترده استفاده می‌شود. در این فرایند، مهندسان اجتماعی تلاش می‌کنند تا با استفاده از تکنیک‌های مختلف بر رفتار انسانی تاثیر بگذارند و دسترسی به سیستم‌ها یا اطلاعات حساس را بدست آورند. اهداف مهندسی اجتماعی: اهداف مهندسی اجتماعی می‌تواند بسیار متنوع باشد، از جمله: 1-دسترسی غیرمجاز به سیستم‌ها و شبکه‌ها 2-سرقت هویت و اطلاعات مالی 3-انجام تقلب‌های مالی 4-آسیب رساندن به سازمان یا فرد خاص مقابله با مهندسی اجتماعی: برای مقابله با مهندسی اجتماعی، اقدامات زیر می‌توانند کمک‌کننده باشند: آموزش و آگاهی: آموزش کارکنان و کاربران درباره روش‌های مهندسی اجتماعی و روش‌های شناسایی حملات می‌تواند تاثیر زیادی در کاهش آسیب‌پذیری‌ها داشته باشد. استفاده از فناوری‌های امنیتی: استفاده از سیستم‌های ضد فیشینگ، فایروال‌ها، و ابزارهای مدیریت دسترسی می‌تواند از وقوع حملات جلوگیری کند. ایجاد سیاست‌های امنیتی: سازمان‌ها باید سیاست‌های امنیتی دقیقی برای مدیریت دسترسی به سیستم‌ها و اطلاعات محرمانه داشته باشند. آگاهی از اطلاعات عمومی: محدود کردن اطلاعات عمومی که ممکن است توسط حمله‌کنندگان استفاده شود، مانند اطلاعات تماس و وضعیت شغلی، می‌تواند مفید باشد. تحلیل حملات گذشته: بررسی حملات قبلی و شناسایی الگوهای آن‌ها می‌تواند به پیشگیری از حملات مشابه کمک کند. نتیجه‌گیری: مهندسی اجتماعی با هدف فریب و دسترسی غیرمجاز به اطلاعات حساس و سیستم‌ها انجام می‌شود. برای مقابله با آن، آگاهی و آموزش به افراد، پیاده‌سازی فناوری‌های امنیتی و برقراری سیاست‌های امنیتی قوی ضروری است. همچنین، با توجه به پیچیدگی روش‌های حملات مهندسی اجتماعی، باید همواره در برابر تهدیدات جدید آماده و هوشیار بود.