رسانه‌ها به عنوان رکن چهارم دموکراسی در فضای امن، به رشد خود و جامعه کمک می‌کنند، اما امنیت فعالیت رسانه‌ها، به ویژه رسانه‌های غیر دولتی، همواره با چالش‌هایی مواجه است. در عصر ارتباطات که مردم به انواع وسایل ارتباطی دسترسی دارند، بسیاری از رسانه‌ها از تهدیدات امنیتی و ناتوانی در فعالیت آزادانه شکایت دارند. کارشناسان معتقدند که رسانه‌های دولتی از ضریب امنیت بالاتری نسبت به رسانه‌های خصوصی برخوردار هستند. این تفاوت امنیتی، رسانه‌های بخش خصوصی را از افشای فساد در عرصه اقتصادی محدود می‌کند، در حالی که رسانه‌های دولتی به دلیل وابستگی به نهادهای حکومتی و قدرت لابی، قادر به انجام این کار نیستند. در چنین شرایطی، رسانه‌های خصوصی به تدریج به انزوا کشیده می‌شوند. رسانه‌ها ابزار مهمی در مبارزه با فساد هستند و باید در فضایی امن فعالیت کنند. او افزود که قانون باید برای همه رسانه‌ها یکسان اعمال شود و هیچ رسانه‌ای نباید از مصونیت ویژه برخوردار باشد. رسانه‌های خصوصی به دلیل ضریب امنیت پایین نمی‌توانند به طور مؤثر با فساد مقابله کنند. او اشاره کرد که فساد بیشتر از منابع دولتی نشأت می‌گیرد و رسانه‌های بخش خصوصی باید از امنیت قانونی برخوردار باشند تا بتوانند در برابر فساد دولت و نهادهای حاکمیتی مقابله کنند. رسانه‌ها باید قادر به انتشار مطالب بدون سانسور باشند تا فساد از جامعه زدوده شود. بهزادی همچنین به لزوم اجرای بی‌طرفانه قوانین رسانه‌ای اشاره کرد تا همه رسانه‌ها از آزادی کامل برخوردار باشند. در نهایت، کارشناسان بر این باورند که ایجاد فضای امن برای فعالیت رسانه‌ها و تدوین قوانین حمایتی می‌تواند افق روشنی برای مطبوعات در عصر ارتباطات فراهم کند. زمانی که فسادگران بدانند که علاوه بر قانون، رسانه‌ها نیز فعالیت‌های خلاف آنها را رصد کرده و افشا می‌کنند، به نوعی امنیت از آنها سلب خواهد شد.